Kastel na Ravni leži na rukavcu koji Dunav pravi oko Porečke ade. Nalazi se na srednjoj poziciji između velikog kastruma u Boljetinu i naselja Taliata, s tim što je malo bliže Boljetinu. Prve podatke o ovom lokaliteu ostavio nam je F. Kanic i E. Swoboda, a tačne dimenzije kastela dobijene su prilokom rekognosciranja 1960. godine, i one iznose 42 x 40 m. Arheološka iskopavanja na ovom kastrumu vršena su u periodu od 1966. do 1970. godine, i imala su za cilj da otkriju kompletan objekat, tako da su u celosti istraženi svi elementi fortifikacije i veći deo unutrašnjosti utvrđenja.[1]
Utvrđenje je na ugaonim delovima i duž pojedinih bedema, ojačano moćnim kulama različitog oblika i orijentacije. ( Slika 12 ) Na severoistočnom uglu i na uglu jugoistočnog bedema, kule su u obliku slova U. Kula na jugozapadnom uglu je najbliža oblicima potkovičastih kula, ili varijanti skraćene U kule. Na severoistočnom uglu je kula četvorougaonog oblika, a ovakve kule se nalaze i na polovini severozapadnog i jugoistočnog bedema. Kula na jugoistočnom bedemu je bila i kapija. Kapija se nalazila tačno na polovini severozapadnog bedema. Unutar utvrđenja konstantovano je više objekata. Centralno mesto pripada građevini koja prati severoistočni bedem skoro celom njegovom dužinom, a zauzima najveći deo severoistočne polovine utvrđenja. Ovaj objekat izdeljen je pregradnim zidovima na osam prostorija, različitih domenzija. Građevina je rađena u temeljnom delu od kamena vezanog malterom, a u gornjoj očuvanoj zoni od opeka. Centralno mesto u ovoj građevini zauzima postojanje odvodnog kanala, koji se pruža ka severoistočnom bedemu i zalazi pod njega. Kanal je očuvan u dužini od 6 m.
Izdvojene su četiri građevinske faze utvrđenja na Ravni:
Prva faza se vezuje za izgradnju prve fortifikacije na prelazu iz II u III vek, ili najkasnije u prvim decenijama III veka, u vreme Severa. U ovoj prvoj građevinskoj fazi, utvrđenje na Ravni predstavlja tipičan kvadiburgijum, kvadratne osnove sa kvadratnim kulama na uglovima, a kapije nisu u to vreme branjene kulama.
Druga faza je vezane za period velikih promena, koje su nastale u vezi sa provalama Gota, a kasnije Huna. U ovoj fazi došlo je do detaljnog obnavljanja kastruma. Unutrašnjost logora je nasuta i nivelisana, na čijoj su površini podignute za potrebe posade zgrade od drveta i lepa.
Treća faza se vezuje za vreme Justinijanove obnove utvrđenja na limesu.
Vizantijska fortifikacija Campsa prestala je da postoji 596. godine, kada je srušena i spaljena zajedničkim napadom Slovena i Avara.[2]
[1] V. Kondić, Ravna – rImsko i ranovizantijsko utvrđenje, Arheološki pregled, 8, Beograd 1966., str.98
[2] В. Кондић, Равна (Campsa ), rimsko i ranovizantijsko utvrđewe, Старинар XXXIII – XXXIV, Београд 1984., стр. 235
Нема коментара:
Постави коментар
Neprikladni komentari će biti obrisani.