Na 12 km nizvodno od Hajdučke Vodenice, nalazi se savremeno naselja Tekija, u čijem ataru je konstantovano utvrđenje, koje je imalo funkciju da kontroliše varvarske prodore. Prve podatke o ovom utvrđenju nam je ostavio Marsilji, koji je na brdovitom terenu nedaleko od Tekijskog potoka, uočio fortifikaciju kvadratne osnove, sagrađenu od zemlje i opeke, dimenzija 27 x 27 m, sa četiri kružne kule i rovom koji je okolo. ( Slika 17 ) Postoje i drugi podaci o Tekijskom utvrđenju, koje nam je pružio F.Kanic, a koji je konstatovao na desnoj obali Tekijskog potoka deblje zidove jedne veće građevine sa više odaja, čiji je južni zid imao dužinu 36 m. Pošto nije našao Marsiljijevo utvrđenje, on smatra da se rimski kastel nalazio na levoj obali potoka, gde je i konstantovao neke zidove, sa dimenzijama 100 x 84 m. Poslednji koji je pred kraj II svetskog rata obišao đerdapski limes i dao podatke o Tekiji, jeste E. Swoboda. Godine 1934. na ovom mestu je podignuta zgrada đerdapske rečne uprave, prilikom čega je konstantovana utvrda. Na osnovu planova zgrade i razgovora sa inž. Josimovićem, Swoboda je uočio da se na tom mestu nalazila građevina, dimenzija 30 x 30 m, čiji su zidovi iskorišćeni kao temelji zgrade rečne uprave, čime su potvrđeni Marsiljijevi podaci.[1]
Zbog modernog naselja, sa brojnim zgradama, arheološka istraživanja realizovana su mnogo kasnije. Prva rekognosciranja i sondažna ispitivanja u Tekiji započeo je Arheološki institut u Beogradu, u vezi sa programom spasavanja arheoloških i kulturno – istorijskih spomenika na Đerdapu. Rekognosciranjem 1962. godine uočeni su ostaci bedema na desnoj obali potoka, dok manjim sondažnim istraživanjima uzvodno od tekije, otkriveni su ostaci neke veće građevine.
Istraživanja u Tekiji započeta su 1968. godine, a nastavljena su 1969. i 1970. godine, koja su imala karakter više zaštitnih, nego sistematskih iskopavanja. Istraživanja 1969. godine su bila skoncentrisana na desnoj obali potoka, tako da je tom prilikom istražen severozapadni bedem, konstantovan u 1968 – oj godini. Zatim, otkrivene su severna i zapadna kula, deo jugozapadnog bedema i južna kula. U 1970. godini istraživanja su bila usmerena na levu obalu potoka, jer je desna obala već bila pod vodom. Istraživanja na desnoj obali dokazala su postojanje jednog utvrđenja, čime je potvrđen Marsiljijev podatak o postojanju jednog utvrđenja sa desne strane potoka. Istraživanja su pokazala da se utvrđenje razlikuje od Marsiljijevog i kanicovog, kao i od onog koje je konstatovao Swoboda. Kastel je nepravilno romboidnog oblika, dimenzija 32 x 25 m, sa četiri romboidne kule različitih dimenzija. Najveća je južna, a najmanja zapadna kula. U celini su istražene severna i zapadna kula, koje su najbolje očuvane. Posebnu karakteristiku ovog utvrđenja čine udvojeni bedemi. Ojačanja pored bedema imale su i kule, koje su u jednom trenutku zatrpane. Na utvrđenju u Tekiji izdvojene su dve građevinske faze:
Prva faza pripada poznoj antici, u vreme Dioklecijana.
Druga faza se vezuje za period posle napada i prodora Gota, krajem IV veka.
Kasnoantičko utvrđenje u Tekiji je povezano sa utvrđenjem u Dierni, na levoj obali Dunava. Utvrđenje u Dierni je kvadratnog oblika, dimenzija 36 x 36 m, sa četvorougaonim kulama, dimenzija 7 x 7 m. Vremenski pripada dobu Tetrarhije, ali je već krajem IV veka uništeno i nije više obnavljano.
Utvrđenja sa desne i leve strane obale Dunava, imale su zadatak da brane i štite prelaz preko reke, koji je na ovom mestu postojao.[2]
[1] A. Цермановић – Кузмановић, Текија (Transdierna ), нека разматрања, Старинар XXXIII - XXXIVстр. 337
[2] Isto.
Нема коментара:
Постави коментар
Neprikladni komentari će biti obrisani.